BLS - Basic Life Support
W pierwszych chwilach udzielania pomocy medycznej każda decyzja oraz każdy ruch ratownika może mieć kluczowe znaczenie dla życia poszkodowanego. W podstawowych zabiegach ratujących życie (BLS) ważne jest nie tylko szybkie reagowanie, ale także właściwa ocena sytuacji, w tym stanu poszkodowanego oraz bezpieczeństwa otoczenia. W niniejszym artykule omówimy kluczowe kroki podczas oceny stanu przytomności poszkodowanego, zwracając szczególną uwagę na bodźce słuchowe i bólowo-dotykowe jako istotne narzędzia w pierwszej pomocy.
Twoje działanie może być kluczem do ratowania zdrowia i życia.
Zapisz się na szkolenie z pierwszej pomocy i stań się bohaterem w każdej chwili!
Przytomność i bodźce w pierwszej pomocy
Jeśli pacjent nie reaguje i nie wykazuje oznak przytomności, pierwszym krokiem jest wezwanie pomocy. W ten sposób informujemy otoczenie o sytuacji, która może wymagać dodatkowej interwencji. Współpraca z innymi osobami może być nieoceniona w oznaczeniu miejsca zdarzenia, pomocy w transporcie poszkodowanego oraz w kontakcie z profesjonalnymi służbami ratunkowymi lub zespołem medycznym, który będzie udzielał pomocy na miejscu.
Po przeprowadzeniu oceny bezpieczeństwa ratownika i otoczenia oraz uzyskaniu świadomości sytuacyjnej, kolejnym kluczowym krokiem jest ocena stanu poszkodowanego. Podczas tej oceny istotne jest wykorzystanie różnych bodźców, które mogą pomóc w określeniu jego stanu przytomności.
Pytanie poszkodowanego o to, co się stało, jest ważnym elementem oceny. Odpowiedź lub reakcja, takie jak otwarcie oczu lub wykonanie ruchu, mogą dostarczyć informacji na temat jego przytomności. Jednak należy pamiętać, że nie zawsze poszkodowany będzie w stanie odpowiedzieć lub reagować, dlatego istotne jest również stosowanie bodźca bólowo-dotykowego.
Bodziec bólowy, taki jak delikatne uciśnięcie ramienia lub potrząśnięcie za ramię, może wywołać reakcję u poszkodowanego. Jest to sposób na sprawdzenie, czy poszkodowany reaguje na bodźce zewnętrzne i czy zachował przytomność. Brak reakcji na ten bodziec może sugerować utratę przytomności lub poważniejsze urazy.
Ocena stanu przytomności poszkodowanego jest kluczowa dla dalszego postępowania w pierwszej pomocy. W przypadku utraty przytomności konieczne może być podjęcie działań reanimacyjnych, dlatego ważne jest szybkie i skuteczne rozpoznanie tego stanu. Jednocześnie należy zachować ostrożność, aby nie narazić poszkodowanego na dodatkowe urazy, szczególnie w przypadku podejrzenia urazu kręgosłupa.
Wezwanie pomocy
Po wezwaniu pomocy, kluczowym jest zapewnienie bezpieczeństwa zarówno dla poszkodowanego, jak i dla ratowników oraz osób udzielających pomocy. Należy upewnić się, że miejsce zdarzenia jest zabezpieczone przed dodatkowymi zagrożeniami, takimi jak ruch pojazdów czy inne potencjalne niebezpieczeństwa, które mogą zaszkodzić poszkodowanemu lub osobom udzielającym pomocy.
Kiedy miejsce zdarzenia jest bezpieczne, należy przystąpić do oceny stanu pacjenta. Sprawdzamy, czy oddycha, czy ma puls oraz czy wykazuje jakiekolwiek oznaki przytomności. W przypadku braku oddechu lub pulsowania, należy rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową. Jeśli pacjent nie reaguje, wołamy o pomoc, aby uzyskać wsparcie i zapewnić skuteczną pomoc.
Dodatkowo, ważne jest przekazywanie informacji o stanie pacjenta oraz o jego ewentualnych urazach służbom ratunkowym, które przybędą na miejsce zdarzenia. To umożliwi szybszą i bardziej efektywną interwencję medyczną, co może znacząco wpłynąć na szanse przeżycia poszkodowanego.
Ocena oddechu
Następnym ważnym elementem BLS jest ocena fundamentalnych wskaźników życiowych, z których najważniejszą stanowi ocena oddechu. Ocena oddechu stanowi kluczowe działanie ratownika, które pozwala jednoznacznie i rzetelnie ocenić stopień zagrożenia życia poszkodowanego.
Decydujący wpływ na jakość oceny oddechu ma drożność dróg oddechowych. Aby zapewnić ich swobodny przepływ powietrza u poszkodowanego, ratownik powinien wykonać manewr udrożnienia dróg oddechowych, polegający na delikatnym odgięciu głowy pacjenta do tyłu, zapewniając, że język nie blokuje gardła. Dzięki temu możliwe staje się dokładne ocenienie obecności lub braku oddechu.
Podczas oceny oddechu należy zachować szczególną dokładność. Badanie powinno trwać około 10 sekund, w czasie których oczekujemy na minimum dwa lub trzy pełne oddechy. Ta minimalna liczba oddechów stanowi punkt odniesienia, przy którym można uznać, że zdrowy dorosły człowiek oddycha regularnie.
Wszelkie oddechy nieregularne, niesymetryczne lub nieprawidłowe należy uznać za patologiczne. Jednakże działania resuscytacyjne należy podjąć tylko wtedy, gdy brak jest oddechu, nawet jeśli jest on nieregularny, z uwzględnieniem warunków, że oddech jest mniej niż dwa oddechy w ciągu 10 sekund.
Poprawny oddech to obecność co najmniej dwóch pełnych oddechów w ciągu 10 sekund. W przypadku braku oddechu, należy natychmiast rozpocząć resuscytację, po wcześniejszym wezwaniu pomocy profesjonalnej. Jeśli jednak stwierdzamy obecność oddechu, pacjenta należy położyć w pozycji bocznej.
W trakcie oceny oddechu należy korzystać ze wszystkich zmysłów: słuchu, wzroku i dotyku. Słuchem można usłyszeć wydech pacjenta, zbliżając ucho do jego ust. Ocena wzrokowa polega na obserwacji ruchów klatki piersiowej podczas oddechu. Dodatkowo, można wyczuć wydech na policzku pacjenta. W pierwszej pomocy podstawowej zaleca się unikanie oceny tętna, skupiając się raczej na ocenie obecności krążenia, co jest możliwe po odpowiednim przeszkoleniu ratowników.
Prowadzimy szkolenia w tych miastach
Wezwanie pomocy
W przypadku kiedy poszkodowany nie reaguje i nie oddycha, należy niezwłocznie przystąpić do resuscytacji, jednocześnie wezwawszy profesjonalną pomoc medyczną. Jeśli w pobliżu są inne osoby, można poprosić je o wezwanie pomocy przez telefon komórkowy, dzwoniąc na numer alarmowy 112 lub 999. Jeśli nie ma nikogo innego, ratownik powinien sam skorzystać z telefonu komórkowego lub udać się po pomoc. Ważne jest, aby wszelkie działania ratunkowe nie opóźniały zgłoszenia profesjonalnej pomocy medycznej. Po wezwaniu pomocy należy wrócić do poszkodowanego i rozpocząć lub kontynuować resuscytację.
Jeżeli u nieprzytomnego stwierdzamy obecność oddechu, po wezwaniu pomocy profesjonalnej, należy umieścić go w pozycji bocznej. Pozycja ta ma na celu zapewnienie drożności dróg oddechowych pacjenta i umożliwienie mu swobodnego oddychania, jednocześnie umożliwiając nam monitorowanie jego stanu. Aby umieścić pacjenta w pozycji bocznej, należy klęknąć na wysokości jego ramion i bioder, ułożyć jedną rękę pod jego policzkiem, a drugą ręką chwycić za kolano i delikatnie przyciągnąć je ku ziemi, obracając pacjenta na jego bok. Podczas wykonywania tej czynności należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć dodatkowego urazu. Po obróceniu pacjenta należy ponownie ocenić drożność jego dróg oddechowych oraz oddech, stosując wcześniej opisane zasady. Zapewnienie drożności dróg oddechowych polega na delikatnym odgięciu głowy pacjenta do tyłu, aby zapobiec zablokowaniu ich przez język.