Jak pomóc poparzonemu? Postępowanie w leczeniu i pielęgnacja ran oparzeniowych.
Oparzenie to uszkodzenie skóry oraz otaczających tkanek, do którego może dochodzić wskutek: wysokiej temperatury, substancji chemicznych lub wywołane prądem.
Twoje działanie może być kluczem do ratowania zdrowia i życia.
Zapisz się na szkolenie z pierwszej pomocy i stań się bohaterem w każdej chwili!
Możemy zatem podzielić je ze względu na źródło, ich stopień oraz rozległość, pamiętając iż prawidłowo udzielona pomoc ma kluczowy wpływ na obszar uszkodzenia tkanek oraz proces gojenia ran. Tak też:
-
Oparzenia termiczne (chyba najczęstsze) – wskutek kontaktu z wysoką temperaturą (oparzenie rozgrzaną cieczą, żelazkiem, parą wodną, ogniem);
Oparzenia chemiczne – wskutek kontaktu ze żrącymi substancjami chemicznymi nie tylko na skórę, ale również drogi oddechowe (toksyczne opary);
Oparzenia radiacyjne – promieniowanie radioaktywne oraz oparzenia słoneczne;
Elektryczne – porażenie prądem elektrycznym oraz wywołane wyładowaniem atmosferycznym (może dojść do utraty przytomności);
Pierwsza pomoc udzielona osobie poparzonej uzależniona jest od stopnia głębokości oraz rozległości uszkodzeń. I tak:
-
Oparzenie I stopnia – obejmuje naskórek. Pojawia się zaczerwienienie, obrzęk w miejscu oparzenia oraz piekący ból. Jest to oparzenie powierzchowne, których rana goi się szybko.
Oparzenie II stopnia – to pośrednie uszkodzenie, w którym zarówno naskórek jak i warstwy skóry ulegają zniszczeniu. Wielce prawdopodobne, że pojawią się pęcherze wypełnione płynem surowiczym a urazy oparzeniowe mogą pozostawić w przyszłości niewielkie przebarwienia.
Oparzenie III stopnia to już głębokie i rozległe uszkodzenie skóry wraz z naczyniami krwionośnymi, nerwami skórnymi oraz tkanką podskórną, dlatego też wymagana jest rehabilitacja oraz leczenie specjalistyczne.
Przy IV stopniu oparzeń uszkodzone zostają mięśnie, ścięgna i kości. Dochodzi zatem do martwicy tkanek.
Pierwsza pomoc w przypadku oparzeń ma duży wpływ na stopień uszkodzenia ciała oraz dalszy przebieg leczenia.
Co zatem robić a czego unikać?
Odizolować poparzonego od źródła czynnika parzącego.
W przypadku porażenia prądem elektrycznym uwolnić poszkodowanego odłączając źródło energii lub przesuwając go w bezpieczne miejsce, pamiętając przy tym aby wykorzystać materiał izolujący (np. rękawiczki, suchy kij).
Skontrolować jego parametry: przytomność, oddychanie, akcję serca. W sytuacji stwierdzenia nagłego zatrzymania krążenia niezwłocznie rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową.
Przy oparzeniach chemicznych opuścić skażone pomieszczenie, a ubranie poszkodowanego zdjąć.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie dróg oddechowych poszkodowanego (w razie potrzeby podanie tlenu a jeśli doszło do niedrożności dróg oddechowych lub obrzęku niezbędne wykonanie intubacji dotchawiczej)
Kolejnym ważnym czynnikiem w postępowaniu pierwszej pomocy jest zdjęcie odzieży z oparzonych części ciała (najlepiej rozcinając je nożyczkami, aby nie odrywać na siłę materiału przylegającego do rany) oraz usunięcie wszystkiego co uciska miejsce oparzenia (biżuteria, pasek etc.)
Chłodzenie rany oparzeniowej pod chłodną (nie lodowatą) wodą przez 5 – 10 minut, a nawet dłużej w razie oparzeń substancjami żrącymi.
Zabezpieczenie przed zakażeniem oparzonej powierzchni jałowym opatrunkiem (gazą wyjałowioną, czystym płótnem, mokrym materiałem – przy rozległych oparzeniach).
Zabezpieczenie poszkodowanego przed wyziębieniem oraz obserwowanie jego stanu ogólnego oraz czynności życiowych. W razie potrzeby podjąć akcję reanimacyjną.
Zapewnić poszkodowanemu pomoc lekarską.
Szybka reakcja i udzielenie pomocy minimalizuje uszkodzenie poparzonego ciała tym samym zwiększając szansę na szybki powrót do zdrowia bez zbędnych komplikacji.
Jak pielęgnować ranę po oparzeniu?
Pielęgnacja rany polega przede wszystkim na zastosowaniu odpowiednio dobranego opatrunku, zaś jej systematyczna obserwacja ułatwi nam wybranie produktu, który przyniesie oczekiwany efekt.